W trosce o język ojczysty

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego to coroczne święto obchodzone 21 lutego, które zostało ustanowione przez UNESCO 17 listopada 1999 r. Jego data upamiętnia wydarzenia z Bangladeszu, gdzie w 1952 r. pięciu studentów uniwersytetu w Dhace zginęło podczas demonstracji, w której domagano się nadania językowi bangladeskiemu statutu języka urzędowego.  Według ONZ co najmniej 40% spośród języków używanych na świecie zagrożonych jest wyginięciem. Dziś na świecie istnieje pomad 6 tysięcy żywych języków. 
Święto to przypomina nam o jakże ważnej roli i miejscu języka ojczystego – polskiego w życiu każdego Polaka. Każdy z nas zatem odpowiada za naukę języka polskiego i powinien zadbać o jego poprawność. Poprzez język budujemy swoją tożsamość szukając odpowiedzi na pytanie kim jesteśmy. Według UNESCO najbardziej popularny jest język chiński, angielski, hiszpański.

„A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają…”. Mikołaj Rej – ojciec polskiej literatury przypominał, że Polacy mają swój język w związku z tym nie muszą się posługiwać językiem „gęsim” czy łaciną.

To święto było doskonałą okazją do kolejnego spotkania w bibliotece, podczas którego czytaliśmy dzieciom baśń Janiny Porazińskiej pt. „Dwie Dorotki”. Utwór zawierał  wiele wyrażeń gwarowych i archaicznych zwrotów języka polskiego. Pomimo tych archaicznych zwrotów, z którymi dzieci nie mają styczności na co dzień i sprawiały nieco kłopotów w zrozumieniu to baśń ta bardzo im się podobała. Ponadto zawierała ważne wartości wychowawcze i emocjonalne, dobro i pracowitość zostało nagrodzone a zło i lenistwo ukarane.  

Pamiętajmy, że język polski jest skarbnicą naszej historii doświadczeń oraz tego co najbardziej cenimy.